تحقیقات و پیشرفت علم ژنتیک طی سالیان گذشته، کم کم به ما امکان شناسایی ژن هایی را که عامل سوختن چربی ها و ژن هایی که باعث افزایش وزن میشوند را داده است...

دلایل اضافه شدن وزن از ابتدای زندگی، متعدد و متفاوتند. اما همه شان یک نتیجۀ یکسان را به دنبال دارند: پر شدن بدن از سلول های چربی و بنابراین ایجاد کیلوهای اضافه.

وراثت
امروزه می دانیم ژن هایی وجود دارند که بر اشتها، بر ترشح آنزیم های ضروری برای سوزاندن چربی ها و بر توقف یا کند کردن روند ذخیره سازی چربی ها اثر می گذارند.

اگر پدر یا مادر بیش از حد چاق باشند، احتمال چاق شدن فرزندان تا 40% تخمین زده شده است. حال اگر هر دوی والدین وزن شان بالاتر از حد نرمال باشد، این احتمال به 80% می رسد. واقعاً بی انصافی است، ولی متأسفانه واقعیت دارد. ما نمی توانیم میراث ژنتیکی کسی را تغییر دهیم.

عادات غذایی نادرست
این عادات نادرست اغلب از کودکی آغاز می شود. کودکی که در خانواده ای "پر خور" متولد شده و یا تحت مراقبت های شدید یک مادر همیشه نگران قرار دارد و این مادر تصور می کند که تمام مشکلات موجود مربوط به خوردن هستند، بی شک یک ذخیرۀ چندین میلیاردی از سلول های چربی اضافی در بدنش ساخته می شود. حتی اگر این کودک شانس داشته باشد و خیلی سریع دچار اضافه وزن نشود، عادات غذایی نادرستی پیدا خواهد کرد و در صورت بروز کوچکترین مشکلی، به سمت خوراکی ها پناه می برد.

بی تحرکی
هر چه کمتر تحرک داشته باشید، انرژی کمتری هم مصرف می کنید. استفاده از ماشین، ورزش نکردن، پیاده روی نکردن، ماندن طولانی مدت رو به روی تلویزیون و... شما را بی تحرک می کنند. بی تحرکی یکی از مهم ترین دلایل افزایش وزن است.

بارداری
بارداری دورۀ گذار پیش از ساخت سلول های چربی به سمت ساخت این سلول هاست. در هر حاملگی چربی های اضافه به وزن فرد اضافه می شوند.

سیکل هورمونی
سیکل هورمونی اغلب اشتها را تغییر می دهد. ممکن است فرد طی دوره های قاعدگی ها، اشتهایش بسیار زیاد شود و در همین روزهایی که تخمک گذاری انجام می شود، طی دومین نیمۀ سیکل، دچار پرخوری شود. استروژن ها که ترشح شان در نیمۀ دوم سیکل بسیار قابل ملاحظه تر است، بیشتر از مقداری که پروژسترون (که تولیدش در نیمۀ دوم سیکل بیشتر می شود) اشتها را زیاد می کند، آن را کاهش می دهند.

تناوب بین ترشح این دو نوع هورمون اساس سیکل هورمونی است. یک کیلو افزایش وزن در دو هفتۀ آخر به طور طبیعی و بدون هیچ تلاش خاصی طی دو هفتۀ بعد کم می شود. اما به تمام دلایلی که برخی از آنها هنوز برای ما ناشناخته اند، این سیکل ممکن است خود را ناپایدار و متغیر به ما نشان دهد. استروژن ها ذخیرۀ چربی ها را در سلول های چربی ران ها و کفل ها آسان می کنند. اگر ترشح شان بیشتر شود، چربی های بیشتری ذخیره می شوند.

روش های جلوگیری از بارداری
بسیاری از زنانی که از روش های هورمونی برای پیشگیری از بارداری بهره می برند، تا قبل از بارداری بعدی وزن شان اضافه نمی شود. قرص های ضد بارداری، که همان هورمون ها به شکل دارو هستند، تعادل طبیعی هورمونی را تغییر می دهند. این تغییر به میزان زیادی شخصی است و برای هر زنی ویژۀ اوست. واکنش های رو به رو شدن با قرص های ضد بارداری نیز ممکن است در هر زنی با زن دیگر فرق داشته باشد. بنابراین ممکن است اشتها زیاد شوید ممکن است هم که نشود، ممکن است فعالیت بدنی کم شود شاید هم نه و امکان دارد مصرف انرژی تغییر بکند یا نکند.

اگر احساس گرسنگی بیشتر شود، فرد بیشتر می خورد و در نتیجه چاق خواهد شد. اما درک این موضوع که سستی جسمی، فریبنده است کمی مشکل خواهد بود. ممکن است مشاهده کنید که بدون تغییر در تغذیه، وزن تان افزایش یافته است. ممکن است بعد از قرار دادن IUD وزن تان اضافه شود با اینکه در این روش هیچ تغییری در تعادل هورمونی به وجود نمی آید. علت این امر مسائل روحی روانی است، روش های ضد بارداری ناخودآگاه به عنوان اخته کردن تلقی می شوند. از آنجایی که عدم تعادل باعث هدایت فرد در جهتی دیگر برای بازیابی تعادل می شود، نوعی نیاز به پرکردن در فرد به وجود می آید و او شروع می کند به خوردن...

افزایش سن
در حدود 50 سالگی، زنان یائسه می شوند. فعالیت تخمدان ها کند می شود و تولید هورمون های جنسی کاهش می یابد. هورمون های جنسی موقعیت چربی ها را تعیین می کنند. اما در میزان آنها نقشی ندارند. چاق شدن از 50 سالگی به بعد حتمی و اجتناب ناپذیر نیست زیرا مصرف انرژی انقدر کاهش نمی یابد که افزایش وزن را توجیه کند.

علت این وزن اضافه شده مسائل روحی روانی است که ارتباط قابل توجهی دارد با ترس از پیر شدن، ترس از دست دادن جذابیت، ترس از دیگر کارآمد نبودن و ترس از اینکه دیگران رهایشان کنند حتی اگر نشاط سومین و چهارمین دوره های سنی را که در شرف آن هستند، تحسین می کنند. افزایش سن برای همه وجود دارد، همه و همه، زن و مرد، و شاید افزایش سن، بهانه و توجیه خوبی برای برخی بی قیدی ها نسبت به تغذیه و تشدید بی تحرکی هم باشد؛ و به این ترتیب وزن افزایش یابد. در واقع، منطق خاصی برای افزایش وزن در 50 سالگی در مقایسه با 30 سالگی وجود ندارد، جز اینکه فرد با افزایش سن به خود اجازه می دهد که کالری بیشتری دریافت کند بی آنکه آنها را به مصرف برساند.

ترک سیگار
تنباکو گیاهی دارویی است که نمی توان به این راحتی ها از آن صرف نظر کرد. ترک سیگار اقدام بسیار خوبی برای حفظ سلامتی است. اما این اقدام اغلب همراه با افزایش وزن خواهد بود. نیکوتین محرک سیستم عصبی است اما اثر ضداشتهای جدی هم دارد: کشیدن یک نخ سیگار قبل از غذا، جلوی اشتها را می گیرد یا محدودش می کند. به محض اینکه نیکوتین در بدن از بین برود، گرسنگی شدیدتر می شود بنابراین فرد بیشتر خواهد خورد. به علاوه، سیگار کشیدن انرژی مصرف می کند، هر نخ سیگار حدود بیست کالری! این مصرف انرژی هم حذف خواهد شد. برای حفظ تعادل بین دریافتی های غذایی و خروجی های انرژی، باید کمتر بخورید تا این کاهش مصرف انرژی جبران شود.

این در حالی است که به خاطر غیبت تنباکو، اشتها افزایش یافته است. ضمناً، مشاهده شده که اغلب میزان قابل توجهی از نیاز به خوردن خوراکی های شیرین با چند بار مکیدن این خوراکی ها جبران می شود، برای جایگزینی ژست های روزانۀ سیگار کشیدن، چند بار در روز می توان سیگار را به دهان برد. مصرف انرژی کاهش یافته، اشتها بیشتر شده و تمایل به خوردن خوراکی های چرب یا شیرین وجود دارد، به خاطر تمام این دلایل، افزایش وزن تقریباً اجتناب ناپذیر است مگر اینکه واقعاً اراده ای فولادی داشته باشید و در مقابل هرزه خوری ها مقاومت کنید و همزمان مصرف انرژی تان را با بیشتر ورزش کردن بالا ببرید.

رها کردن ورزش
واضح است که هرچه بیشتر ورزش کنید، انرژی بیشتری مصرف می کنید. هر چه نیاز به انرژی بیشتر باشد، در نتیجه برای تأمین آن باید بیشتر خورد؛ این موضوع کاملاً عادی است. به این ترتیب عادت خواهید کرد که تغذیه ای زیاد و مفصل داشته باشید و هیچ قاعده ای بر تغذیه تان حاکم نباشد زیرا چاق نمی شوید.

بسیاری از اوقات، وقتی که ورزش کردن به هر دلیلی از جمله مصدوم شدن یا تغییر در آهنگ زندگی، به طور ناگهانی، رها شود همان رویۀ غذایی را ادامه خواهید داد زیرا به آن عادت کرده اید، به همین سادگی! مصرف انرژی کاهش یافته اما کالری دریافتی همان قدر مانده است، پس افزایش وزن حتمی خواهد بود. اما اگر به کمتر خوردن فکر کنید و خودتان را ملزم به دریافت انرژی کمتری کنید، چاق نمی شوید.

سروتونین و هرزه خوری کردن
سروتونین یک انتقال دهندۀ عصبی است که بین اشتها، سیری، خلق و خو، خواب و استرس عمل می کند. سروتونین در مغز ترشح می شود و پیشرو این مسیر هم اسید آمینه ای است به نام تریپتوفان. تریپتوفان، باید غلظت زیادی در نرون ها داشته باشد و این اتفاق نخواهد افتاد مگر با تغذیه ای سرشار از کربوهیدرات. به دلایل مختلف ممکن است دچار کمبود سرتونین شویم:

وقتی که غذا به میزان کافی کربوهیدرات نداشته باشد، دقیقاً همان زمانی که خودمان را از خوردن نان محروم می کنیم (اغلب برای چاق نشدن!)
زمانی که دچار استرس هستیم زیرا استرس باعث جابه جایی زیاد آن می شود. تمایل فطری به یک خوراکی شیرین اغلب از نیاز فوری بدن به سروتونین ناشی می شود: شروع به هرزه خوری می کنیم و بعد از آن احساس بهتری خواهیم داشت.
زمانی که سیستم تنظیم سروتونین به خوبی عمل نکند. این همان مورد "کربوهیدارت های توخالی" است، فرد حریص که نسبت به شیرینی ها تمایل مفرط و غیرقابل کنترل دارد به سمت خوراکی های شیرین می رود. برای آنها، خوردن شیرینی جات مانند دارویی برای آرام کردن و تسکین بخشیدن است.

دلیلش هر چه که باشد، مانند کمبود کربوهیدرات ها، زندگی پر استرس یا مشکلات رفتاری تغذیه ای و... این میل مفرط به قندها برای ساختن سروتنین، تغذیه را به شدت نامتعادل می کند؛ هر چه کربوهیدارت سادۀ بیشتری خورده شود، چربی بیشتری همزمان با کربوهیدرات مورد استفاده قرار می گیرد (بیشتر خوراکی هایی که به عنوان تنقلات خورده می شوند، شیرین و چرب هستند) و در نتیجۀ کالری بیشتری وارد بدن می شود. و به این ترتیب وزن افزایش می یابد.

داروها
ضد افسردگی ها و آرام بخش ها باعث افزایش وزن می شوند زیرا آنها سوخت و ساز پایه را کند می کنند. این یک دلیل خوب است که اگر واقعاً نیازی ندارید، دارو نخورید. کورتیزون نیز در دراز مدت همین اثر را خواهد داشت. کورتیزون اشتها را افزایش می دهد و خروج سدیم (نمک) را متوقف می کند. بنابراین در صورت لزوم مصرف چنین داروهایی، باید یک رژیم غذایی مناسب برای خودتان برگزینید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: